Ερώτημα: καλησπερα σας.εχω την εξης ερωτηση.μετα απο καποιες ασχημες κ προσβλητικες συμπεριφορες απο ανθρωπους χωρις τη βασικη παιδεια,δεν τις κατηγορω απλα καταλαβαινω οτι δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι το ιδιο,εκτοτε μου ειναι πολυ δυσκολο να ερωτευτω κ να χαρω με εναν ανθρωπο.καταφευγω σε καποια αλλα βοηθηματα για να ικανοποιουμαι ορμονικα κ ψυχολογικα.η αληθεια ειναι οτι εχω καποιες ενοχες που δεν θελω ομως μου ειναι πολυ δυσκολο εως ακατορθωτο γιατι το εχω παθει κατ επαναληψη.πως μπορω να βοηθηθω για να συνεχισω.δεν ανοιγομαι σε γυναικες καθολου κ ζω απομονομενος.
Η απομόνωση χρειάζεται στον άνθρωπο μετά από χωρισμούς ,απογοητεύσεις ,γενικά οδυνηρές καταστάσεις. Ομως για κάποιο διάστημα. Το διάστημα που ο καθένας χρειάζεται για να ανασυγκροτηθεί. Ώσπου δηλαδή να ευρευνήσει μέσα του, να μετρήσει τα λάθη του, να δεί τις προοπτικές του, να βάλει τα πράγματα σε μια τάξη, να χτίσει την αυτοεκτίμησή του και να πάρει την απόφαση να προχωρήσει. Το παρελθόν πρέπει να μείνει πίσω, γιατί στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Έχει τελειώσει. Το μέλλον επίσης δεν υφίσταται, αφού ακόμα δεν έχει έρθει. Δεν το γνωρίζουμε και άρα δε θα έπρεπε να μας απασχολεί ώς κάτι δεδομένο καλό ή κακό. Εκεί που πρέπει να επικεντρωθούμε είναι στο παρόν,το σήμερα, το τώρα, γιατί αυτό είναι το μόνο πραγματικά υπαρκτό. Όντως το ζούμε. Οι σκέψεις μας, η διάθεσή μας, ο τρόπος που φερόμαστε πρώτα πρώτα εμείς στον εαυτό μας, καθορίζουν την πορεία μας. Περιμένουμε πράγματα από τους άλλους, ανεβάζουμε τις προσδοκίες μας, αλλά δεν αρχίζουμε από τον εαυτό μας.
Αν ο κόσμος γύρω μας θέλουμε να γίνει πιο όμορφος, πρέπει πρώτα να ομορφύνουμε εμείς. Αν θέλουμε να μας αγαπήσουν ας γεμίσουμε αγάπη. Ποιός είπε πως η ζωή είναι ένας δρόμος εύκολος; Όλοι οι άνθρωποι έναν γολγοθά καλούνται να ανέβουν. Όλοι κουράζονται,πληγώνονται, απογοητεύονται, άλλος λίγο, άλλος πολύ. Το ζητούμενο και το κλειδί της χαράς είναι να μην το βάλει κανείς κάτω. Να μην παραδοθεί, να μην δει τίποτα σαν ήττα, αλλά σαν ευκαιρία για αλλαγή, εξέλιξη.
Είμαστε ταξιδιώτες σ αυτή τη ζωή, με μια βαλίτσα στο χέρι που συχνά πυκνά πρέπει να αδειάζουμε τα άχρηστα που κουβαλάμε και να κρατάμε μόνο τα όμορφα και τα ωφέλιμα. Όταν ξέρεις ποιός είσαι, χαράζεις βήματα. Οταν χαράξεις τα βήματα θα ξέρεις και ποιος είναι ικανός να σε ακολουθήσει, να σταθεί πλάι σου, να μοιραστεί. Και πίστεψε αυτό που σου λέω. Ο άνθρωπος αυτός υπάρχει και σε περιμένει. Η απόφαση είναι δική σου.